Dansen, spelen, ontdekken en experimenteren ... dit is Soetkin: de vrouw achter de therapeut

Mijn naam is Soetkin, ik ben 35 jaar en ik woon in Boechout samen met mijn lief, Marie en onze hond Jenny.

Ik ben een onrustige ziel die houdt van verandering en ik ben zoekend naar hoe ik mijn leven graag vorm wil geven. Eén ding staat vast - het zal een beetje anders zijn: ik wil geen huis kopen, klein is beter dan groot, delen is beter dan bijhouden, natuur natuur natuur, liever samen dan alleen en te veel spullen maken me onrustig. We zien wel waar ik uiteindelijk (wel of niet) land en hoe ik mijn weg vind en mezelf nog meer tot expressie kan laten komen. Dat probeer ik nu ook al te doen, door te dansen, spelen, ontdekken en experimenteren. Door op reis te gaan - het liefst zonder te vliegen - op avontuur in de wereld en in mezelf. Want ik ontdek en leer graag bij, nieuwsgierig en benieuwd rond wat er nog allemaal mogelijk is, rond hoe ik in elkaar zit, wie er allemaal rond mij is en nog kan komen,...

klein is beter dan groot, delen is beter dan bijhouden, natuur natuur natuur, liever samen dan alleen

Ook in mijn werk zie je mijn nieuwsgierigheid en zin voor avontuur

Ik heb al verschillende werkgevers gehad en in verschillende projecten gewerkt. Ik werkte met kinderen en jongeren in de bijzondere jeugdzorg, ging op beleidsniveau aan de slag om meer aandacht te vragen voor de noden van familieleden en kinderen van mensen met psychische problemen om uiteindelijk mijn drive in de verslavingszorg en mijn passie als lichaamsgericht therapeut te ontdekken.

Ik werk halftijds als straathoekwerker bij Free Clinic vzw. Ik ondersteun vrouwen die aan sekswerk doen, met een bijzondere focus op vrouwen met een verslaving.

Ik werk vanuit de presentiemethodiek (Andries Baert) en mijn kerntaak bestaat er dan ook in om een relatie uit te bouwen met deze vrouwen, er te zijn. Ik sta met mijn voeten in hun wereld (de straat, de nacht) en heb daardoor een bijzondere inkijk. Wat ik hieruit leer, probeer ik in te zetten om ook de blik van andere hulpverleners, buurtbewoners, beleidsmedewerkers,... te verruimen.

Ik wil meer verbinding en begrip creëren opdat mensen uit verschillende werelden elkaar beter kunnen vinden, ondersteunen en begrijpen.

Mijn werk als therapeut starte in november 2022 na jarenlang twijfelen en mezelf niet goed genoeg vinden, maar heb altijd gevoeld dat ik graag in de diepte met mensen (en met mezelf) aan de slag wilde gaan.

Opgroeien: Een mooi en leerrijk proces dat ook vandaag nog verder gaat.

De situatie waarin ik opgroeide was niet vanzelfsprekend: armoede, een moeder met psychische problemen, een afwezige vader,... er waren veel zorgen en vragen, maar het daagde me ook uit om te groeien en aan mezelf te werken. Op mijn achttiende ging ik voor het eerst naar een psycholoog. Ik heb veel aan onze gesprekken gehad, maar gaandeweg merkte ik dat het moeilijk was om echt iets te veranderen. Ik begreep wel wat er aan de hand was en wat ik zou kunnen doen, maar ik slaagde er niet in om daadwerkelijk iets te veranderen. Ik zat zo hard in mijn hoofd dat het voelen ontbrak. Hoe ouder ik werd, hoe meer ik zocht naar de verbinding tussen mijn hoofd en mijn lijf. Mijn lijf voelde afwezig, gevoelloos, lastig, pijnlijk, afgevlakt, te zwaar en niet geconnecteerd. Ik ging in begeleiding bij verschillende therapeuten die op een holistische of lichaamsgerichte manier werkten, verkende therapie met ondersteuning van psychedelica (wat voor mij de grootste doorbraak gaf) en langzaam maar zeker ontstond er veiligheid en ruimte om mijn lijf, emoties en authentieke zelf te voelen. Een mooi en leerrijk proces dat ook vandaag nog verder gaat.

Want het is nooit klaar, wij zijn als mens - en zeker als therapeut - nooit klaar.

Maar misschien wel klaar genoeg om anderen op weg te helpen?

Ik schoolde mij bij als lichaamsgerichte therapeut en ontdekte een wereld vol met nieuwe inzichten, methodieken, werkwijzen,... ik dompelde (en dompel) mij helemaal onder en langzaam maar zeker voelde ik meer vertrouwen. Ik combineerde mijn professionele ervaring en mijn persoonlijke ervaring met de nieuwe inzichten die ik door mijn opleiding en verschillende cursussen kreeg en ontwikkelde mijn eigen unieke manier van werken. Want ik ben er heel erg van overtuigd dat het belangrijk is om dicht bij jezelf te blijven als therapeut en niet zomaar een methode in te zetten.

Therapie is een proces in co-creatie

Ik werk niet volgens een vaste methode of afgebakend traject. Ik werk intuïtief en zie therapie als een proces van co-creatie waarbij ik samen met mensen op zoek ga naar wat werkt. Mijn therapieruimte is een ruimte waar er in een veilig kader geëxperimenteerd en geleerd kan worden. Ik ben als therapeut iemand die ruimte creëert waarbinnen mensen zich veilig en gesteund kunnen voelen, waarin zelfliefde en acceptatie kunnen groeien zodat mensen vanuit vertrouwen op een innerlijke ontdekkingstocht kunnen gaan. Een zoektocht naar wat specifiek voor hen werkt, wat hen doet groeien en wat zij nodig hebben om meer zichzelf te kunnen zijn.

De connectie tussen lichaam en geest wordt versterkt door inzichtelijk werk, ademwerk, aanraking, visualisatie, beweging, muziek en geluid, energiewerk, emotioneel werk, creativiteit,... vanwaaruit er meer (zenuwstelsel)regulatie kan ontstaan. Ik ontmoet mensen op het punt waar zij zich bevinden. Wanneer mensen heel erg in hun hoofd zitten en de stap naar het lichaam en voelen groot is, wordt er soms maanden lang enkel gepraat - tot er een momentum ontstaat waarop mensen langzaam en vanuit veiligheid kunnen zakken. De connectie met jezelf als heelheid vormt ook de basis om je op een authentieke manier met anderen en de wereld te verbinden. De therapieruimte is voor mij een oefenterrein waarbinnen er in connectie met de therapeut nieuwe ervaringen worden opgedaan. Van daaruit kunnen mijn cliënten dan dapper naar buiten om te kijken wat er gebeurt als zij in hun dagelijks leven beweging brengen.

Voor mij focust therapie zich op het terug leren gronden, veilig ankeren in jezelf.

Als je je veilig voelt in jezelf durf je te experimenteren, groeien en leren in verbinding.

Als therapeut ben ik even zoekend en lerend, maar het is voor mij cruciaal dat ik voldoende persoonlijk werk heb gedaan. Hoe kan ik anders mensen iets vertellen of een wegenkaart aanreiken van een bestemming waar ik zelf nog nooit geweest ben?

Als ik mijn eigen emoties niet kan voelen en dragen, als ik zelf geen veiligheid verankerd heb, dan blijft het aan de oppervlakte en kan ik niet mee wandelen met cliënten. Ik blijf dus stilstaan bij wat mij triggert en waar mijn persoonlijk werk ligt opdat ik met hen mee kan blijven gaan, ook naar plekken die diep en donker zijn.

Mensen zijn niet klaar als ze bij mij afronden... zoals ik eerder al zei - dat zijn we nooit. Als we afronden voelen mensen meer kracht, connectie, liefde en vertrouwen in het feit dat zij zelf in staat zijn te doen wat hen helpt en te vragen wat zij nodig hebben.

Zo, hierbij weten jullie al een beetje meer over wie er elke dinsdag het Atelier bezet. Ik hoop jullie in de toekomst ook wat beter te leren kennen!

Liefs, Soetkin